Alleen zijn; deze twee woorden kunnen op heel veel manieren betekenis krijgen. Voor de één betekent dit eenzaam zijn, geïsoleerd, afgesloten van de wereld om je heen. Voor de andere betekent dit een zeer gewaardeerde vorm van op zichzelf zijn met eigen gedachten en reflecties, niet beïnvloed worden door de dagelijkse hectiek. Voor sommige mensen verwijst een periode van hernieuwd alleen zijn naar een eerdere ervaring, met de bijbehorende oude maar vertrouwde emoties. De ander realiseert zich vanzelf dat de tijd weer aangebroken is voor een periode van afzondering en verwelkomt deze periode om even stil te staan. De geestesgesteldheid te toetsen, nieuwe energie op te doen, de zegeningen te tellen en nieuwe doelen te stellen. Hoe de beleving van alleen zijn wordt ervaren is van invloed op het gedrag van mensen. In dit tweede deel van levenskunst ABC (Bron: Academie voor Levenskunst België) een korte beschrijvingen van verschillende gedragingen en houdingsaspecten van Alleen zijn. Neurotisch gedrag Vreest alleen zijn. Verwerpt bij zichzelf en bij anderen de behoefte aan privacy en aan alleen zijn met zichzelf. Is afhankelijk van een voortdurende externe steun voor zijn gevoel van “realiteit”. Vreest dat anderen iets te verbergen hebben als ze alleen willen zijn. Maakt vaak inbreuk op de privacy van anderen. Normaal gedrag Geeft er de voorkeur aan niet alleen te zijn maar kan ook “privéogenblikken” waarderen. Gaat echter aan “eenzaamheidsdepressie” lijden als hij/zij “te lang” alleen wordt gelaten. Respecteert doorgaans wel de behoefte aan privacy van anderen maar begrijpt geen mensen die “te lang” alleen willen zijn. Levenskunst Is even gelukkig alleen als bij anderen. Ziet het leven als een creatieve afwisseling van alleen zijn en samen zijn. Heeft geen last van “eenzaamheidsdepressie” omdat hij/zij het goed vindt met zichzelf en weet dat er altijd mensen zijn om mee samen te zijn als hij/zij daar behoefte aan heeft. De oude filosoof Seneca zei hier het volgende over: “Eenzaamheid en sociaal verkeer dienen onderling afgewisseld worden: de eerste roept bij ons het verlangen naar anderen wakker, de laatste die naar ons zelf, zodat kruiselings de ene geneesmiddel is voor de andere. De eenzaamheid geneest de afkeer van de mensenmassa, de massa de afkeer van het alleen zijn.” Meer weten over Humanisme en Levenskunst? Neem deel aan de alliantiedag op 24 maart 2011 in het West Indië Huis te Amsterdam. Lees meer in het Programma. Bron Levenskunst ABC: Academie voor Levenskunst, België Verscheen op Wordpress 27 februari 2011 Een levenskunst ABC. Dat ben ik tegengekomen al surfend op het web bij de Academie voor Levenskunst in België. Per letter van het alfabet zijn diverse waarden, vaardigheden en houdingsaspecten beschreven. Een alleraardigste opsomming van neurotisch gedrag, naar normaal gedrag, naar tenslotte levenskunst. Natuurlijk is dit geen blauwdruk van hoe je je zou moeten gedragen. Je gedrag wordt mede bepaald door de context waarin je je begeeft. De mensen om je heen kunnen ook een bepaalde mate van invloed hebben op je (on)bewuste gedrag en de keuzes die je maakt. Hoezeer je levenskunst ook wilt betrachten.
In mijn ogen is het een mooi overzicht waarlangs je je eigen gedrag kunt afmeten, daarop kunt reflecteren en wellicht erkennen dat er nog ruimte is voor groei en ontwikkeling. De bedoeling is om regelmatig een onderdeel van het Levenskunst ABC te plaatsen. Om een dialoog te voeren, op gang te brengen of om zelf op te reflecteren. We beginnen met Afhankelijkheid, van neurotisch gedrag, naar normaal gedrag, naar levenskunst. Neurotisch gedrag Heeft het gevoel sterk afhankelijk te zijn van de familie, de baan en de organisatie waartoe hij/zij behoort. Klampt zich daar angstig aan vast omdat zoveel van zijn/haar ego ervan afhangt. Kan “instorten” als een belangrijke afhankelijkheidsrelatie wordt verbroken. Miskent de eigen behoefte aan onafhankelijkheid. Normaal gedrag Is sterk afhankelijk van familie en vrienden voor zijn/haar identiteit maar heeft ook behoefte aan persoonlijke onafhankelijkheid (typisch voor “adolescentierebellie”). Betreurt veel afhankelijkheden in zijn/haar leven en zou wel onafhankelijker willen zijn maar is zelden bereid daarvoor de nodige risico’s te nemen. Levenskunst Heeft een sterk gevoel voor empathie, onderlinge afhankelijkheid en synergie, maar is van niemand afhankelijk voor zijn/haar identiteit of eigenwaarde. Beseft dat alle mensen onderling van elkaar “afhankelijk” zijn om als individuele, gevoelige en meelevende menselijke wezens in gemeenschap te functioneren. Soms ervaar je meer onafhankelijkheid dan je lief is. Het is fijn om vanuit die onafhankelijkheid weer verbinding te maken met afhankelijkheid. Dat is het mooie aan levenskunst, het weten dat het kan en mag. Meer weten over Humanisme en Levenskunst? Neem deel aan de alliantiedag op 24 maart 2011 in het West Indië Huis te Amsterdam. Lees meer in het Programma. Bron: Academie voor Levenskunst, België Verscheen op WordPress 16 februari 2011 Eerbied hebben, of respect hebben voor het leven in dit geval. Ik struikel op zoek naar woorden om deze blog te beginnen. Eerbied hebben voor… je vind het terug in kleine en grote getuigenissen in het dagelijks leven, in de media en op social media. Betrokkenheid, iemand oprecht het beste wensen, ook al voel je je onmachtig en kun je – denk je – niet veel betekenen, de wens hebben dat het goed gaat met de ander. Kwetsbaarheid Het woord kwetsbaarheid speelt bij mij constant op. Het is voor mij de kwetsbaarheid van elk leven dat maakt dat ik eerbied ervaar voor elk leven. Onze kwetsbaarheid als mens en individu maakt dat wij diezelfde kwetsbaarheid (h)erkennen bij de ander. We kunnen ons verplaatsen in de dreiging die een ander in zijn of haar kwetsbaarheid kan ervaren. Invoelen Ik denk dan ook dat de omschrijving van het neurotisch gedrag in deze blog, oftewel geen of weinig eerbied voor het leven niet zozeer ligt in het absoluut geen eerbied hebben voor het leven. Ik denk dat dit neurotisch gedrag voort komt uit het niet onder ogen willen zien van de eigen kwetsbaarheid. De kwetsbaarheid in een ander zien, zet aan tot ‘invoelen’ van die kwetsbaarheid. En vervolgens het weten en voelen dat deze kwetsbaarheid jou ook ten deel kan vallen. Weerbaarheid Voor mij is het belangrijk om te werken aan weerbaarheid van de eigen geest. Waarbij je kwetsbaarheid omarmt als een feit, jezelf niet afkeert van die kwetsbaarheid, maar deze erkent. Door er te zijn voor de ander, mee te voelen zonder door te voelen en eerbied te tonen voor ieders kwetsbare leven. In dit achtste deel van levenskunst ABC (Bron: Academie voor Levenskunst België) een korte beschrijving van verschillende gedragingen en houdingsaspecten met betrekking tot eerbied voor het leven. Neurotisch gedrag Heeft weinig eerbied voor het leven of voor de mensheid als geheel. Gelooft dat de meeste mensenlevens waardeloos zijn. Aanvaardt oorlog en geweld omdat dat in de aard van het menselijke ras ligt. Alleen bezorgd om het leven van mensen die hem na staan. Kan paranoïde zijn door het idee dat anderen even weinig om zijn leven geven als hij om dat van anderen. Normaal gedrag Heeft een fundamentele eerbied voor elk menselijk leven, maar beperkt dit tot personen die hem na staan. Hoopt dat oorlog en geweld ooit uitgebannen zullen zijn maar is daar pessimistisch over. Aanvaardt competitie tussen mensen en naties om de grondstoffen van de aarde als onvermijdelijk, evenals honger, ziekte, enz. maar hoopt dat zijn naastbestaanden daarvan gespaard zullen blijven. Levenskunst Ziet alle leven als heilig en alle mensen als evenwaardig. Zijn toewijding voor diegenen die hem dierbaar zijn, weerspiegelt zich in zijn belangstelling voor alle mensen en het welzijn van de hele mensheid. Gelooft dat oorlog, geweld, honger en ziekten uitgebannen kunnen worden als de mensheid dat wil. Wijdt zijn leven aan het verbeteren van het leven van iedereen en aan het bestrijden van onrecht. Mijn kwetsbaarheid en de huizen van Hristina Nog niet zo heel lang geleden kwam ik er achter dat kwetsbaarheid veel verschillende emoties op kan roepen. De aanleiding was een documentaire over de De huizen van Hristina. Een Bulgaarse schoonmaakster die in Amsterdam huizen fotografeert die zij schoonmaakt: zij ziet zichzelf en Nederland, maar de fotografische bespiegelingen zijn broos en verontrustend. Het lijkt een zakelijke overeenkomst, maar het schoonmaken van een privé-huis is een intieme aangelegenheid. Zo’n huis zit vol tekens van een persoonlijk leven, die door de opdrachtgever en de werkster normaal gesproken genegeerd worden. Maar niet door de Bulgaarse Hristina Tasheva. Als zij aan het werk is in een van haar huizen, is ze zich voortdurend bewust van de levens van de mensen die er wonen. Ze moet haar gedachten uitschakelen, om ervoor te zorgen dat ze niet met haar aan de haal gaan. Deze documentaire en Hristina’s kwetsbaarheid gaf mij inzicht in mijn eigen kwetsbaarheid en hoe ik om ging met andermans kwetsbaarheid. Hoe zit het met jouw kwetsbaarheid? Bronnen: Academie voor Levenskunst Hollanddoc.nl Verscheen op WordPress 10 mei 2011 |
AuteurAmy van Son | Seneca Advies Archieven
December 2012
Categorieën
Alles
|